Δουλειά και οικογένεια, γίνεται;

Η αλήθεια είναι ότι άρχισαν να μου μπαίνουν σκέψεις για αυτό το καθημερινό γράψιμο. Κυρίως γιατί δεν έχω ένα συγκεκριμένο θέμα. Οπότε σήμερα σκέφτηκα να γράψω για ένα.

Το συνδυασμό να μεγαλώνεις μία οικογένεια και να δουλεύεις από το σπίτι. Και – συγκεκριμένα για αυτό το κείμενο – να είσαι εκτός σπιτιού με την οικογένεια και να δουλεύεις ακόμα και τότε.

Όπως τώρα γράφω αυτές τις γραμμές από το κολυμβητήριο, όπου κάνει τα πρώτα μαθήματα κολύμβησης η δίχρονη κορούλα μας.

Είναι δύσκολο. Στην αρχή είναι πολύ, πολύ δύσκολο. Πέρασαν μήνες χωρίς να έχω να δείξω κάποιο έργο. Άπραγος επαγγελματικά. Τουλάχιστον εγώ. Νιώθεις ότι όλος ο κόσμος σε προσπερνά και μένεις πίσω, πολύ πίσω. Όσο όμως περνάει ο καιρός, βρίσκεις τα πατήματα, βρίσκεις ένα ρυθμό, βάζεις και λίγο νερό στο κρασί σου και δέχεσαι ότι δεν μπορείς να τα προλάβεις όλα.

Πόσο μάλλον να τα κάνεις τέλεια.

Προσωπικά αποφάσισα να κάνω τέλεια ένα πράγμα, δέχοντας το κόστος που θα είχε αυτό στα υπόλοιπα. Να γίνω όσο καλός μπαμπάς μπορούσα.

Προτεραιότητες.

Μπαίνεις λοιπόν σε μία ρεγουλα. Ξέρεις πού και ποια στιγμή θα έχεις λίγα λεπτά να ασχοληθείς με τη δουλειά σου.

Με τη δουλειά που ως επί των πλείστων θα είναι μέσω ίντερνετ. Δεν ξέρω για άλλες δουλειές, ξέρω για δουλειές του ίντερνετ, που κάποιες φορές μοιάζουν με δουλειές του ποδαριού. Με βλέπει τώρα η σύζυγος και απορεί πώς μπορώ και γράφω εδώ που είμαστε. Εδώ σε ένα τραπεζάκι πίνοντας γρανίτα.

Άλλες φορές η δουλειά δεν έχει να κάνει με το γράψιμο. Δουλειά είναι να απαντήσεις ιμέιλς, να διαβάσεις τα τελευταία νέα του χώρου που δραστηριοποιείσαι, να κάνεις τις τελευταίες ενημερώσεις του γουόρντπρες και να λύνεις προβλήματα ον-δε-γκόου για τις ιστοσελίδες σου, να μιλήσεις σε κάποια ραντεβού – μέσω Σκάιπ βεβαίως βεβαίως. Όλα αυτά είναι δουλειά. Ανήκουν όλα στο ευρύτερο πλαίσιο της εργασίας ενός αυτοαπασχολούμενου του διαδικτύου. Φέρνουν χρήματα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Παλαιότερα, όταν έπαιζα στοίχημα θα παρακολουθούσα αποδόσεις. Με το πόκερ θα διάβαζα κάποιο βιβλίο. Με το χρηματιστήριο θα έβλεπα γραφήματα και τάσεις, ή θα αποθήκευα κάποιο για μελέτη στο σπίτι. Τώρα με τη φωτογραφία και κυρίως το βίντεο, με το οποίο έχω εθιστεί, εξασκούμαι συνεχώς. Τραβάω τα πάντα. Ακόμα κι αυτά που γράφω τώρα.

Αφού σκέφτομαι μήπως όλο αυτό το κείμενο το κάνω ένα ωραίο βλογκ, όπως είναι της μόδας. Λέτε;

Και χωπ, τελειωσε το μάθημα. Διακοπή μέχρι να κάτσω στο γραφείο σπίτι και κοιμηθεί ή μικρή.

Μπορείς να τα φέρεις βόλτα. Είναι δύσκολο, και φοβερά δύσκολο αν θέλεις να ασχοληθείς με το παιδί και δεν το παρκάρεις, δίνοντας σου η δουλειά από το σπίτι που επέλεξες τη δυνατότητα να είσαι με το παιδί.

Είμαι 24 ώρες μαζί με την οικογένειά. Εντός κι εκτός σπιτιού. Έχει ένα σημαντικό τίμημα στη δουλειά μου. Το έχω αποδεχτεί κι από τότε είμαι ένας ευτυχισμένος μπαμπάς. Σίγουρα όχι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, αλλά οι λογαριασμοί πληρώνονται, εγώ δουλεύω κάνοντας τα χόμπι μου και βλέπω το παιδί μου να μεγαλώνει κάθε μέρα από κοντά. Τι άλλο να ζητήσω, αλήθεια;

Υ.Γ.: Οι εικόνες είναι στιγμιότυπα από το βίντεο που γύρισα σήμερα το πρωί, αντί του βλογκ που υποσχέθηκα νωρίτερα. Να μερικές ακόμα. Η εισαγωγική φωτογραφία είναι του kryzhov/ShutterStock.