Τα χρήματα δεν είναι το παν για τους γερασμένους YouTubers

Στο YouTube γράφτηκα το Μάρτιο του 2007. Αυτό σημαίνει ότι το κανάλι μου είναι 12 χρονών. Σε αυτά τα 12 χρόνια έχω ανεβάσει 60 βίντεο. Πέντε βίντεο το χρόνο κατά μέσο όρο, τα οποία μάζεψαν 1500 συνδρομητές. Στην ουσία όμως ένα και μόνο βίντεο είναι υπεύθυνο για τους περισσότερους από αυτούς. Ένα βίντεο με θέμα το στοίχημα, για το οποίο έχω να γράψω ή να δημιουργήσω κάτι για χρόνια.

Και ξαφνικά εν έτει 2019 είπα να ασχοληθώ σοβαρά με το βίντεο. Μήπως κάνω λάθος;

Οι δεινόσαυροι του μάρκετινγκ

Όπως προβλεπόταν από τους ειδικούς της διαφήμισης, το video marketing απογειώθηκε τα τελευταία χρόνια και μαζί του και το YouTube. Προηγήθηκε η έκρηξη του social media marketing, το οποίο έφτασε να είναι τόσο δημοφιλές που οι μαθητές πλέον ονειρεύονται να γίνουν influencers όταν μεγαλώσουν. Να μετατρέπουν δηλαδή τη δημοτικότητα τους στα κοινωνικά δίκτυα σε χρήμα μέσω της προώθησης προϊόντων ή διαφήμισης γενικότερα.

Όλα αυτά ακούγονται φυσιολογικά για τη γενιά των Millennials και σίγουρα των Screenagers (Generation Z) που μεγαλώνουν με κάθε λογής οθονών αφής στα χέρια τους. Η προηγούμενη γενιά κι αυτή στην οποία ανήκω οριακά (γεννηθείς 1979) παλεύει να ανταποκριθεί σε αυτό το χείμαρρο πληροφοριών και να μη "χάσει το τρένο". Τη ίδια στιγμή φοβάμαι να σκεφτώ πώς νιώθει η ακόμα προηγούμενη γενιά, οι baby boomers.

Στα κοινωνικά δίκτυα ακολουθώ ανθρώπους από όλες τις παραπάνω γενιές. Είναι εμφανείς οι διαφορές τους, κυρίως στην ταχύτητα με την οποία ανανεώνουν το περιεχόμενο των προφίλ τους. Όταν οι μεν ανεβάζουν τρεις φωτογραφίες τη βδομάδα, ο πιτσιρικάς σπρώχνει εικόνες ΚΑΙ βίντεο σε stories, προφίλ και οπουδήποτε αλλού στο ίντερνετ, θαρρείς και η μέρα έχει 48 ώρες για αυτόν. Την ίδια στιγμή βγαίνει μια πικρία από κάποιους μεγαλύτερους για το "πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος". Δεν είμαστε άλλωστε όλοι δεινόσαυροι;

Adapt or die

Έτσι λέει το ρητό κι όσο κι αν δεν φοβάμαι το θάνατο, προσπαθώ να προσαρμόζομαι εδώ και χρόνια. Νιώθω όμως ότι ίσως είναι από τις τελευταίες φορές που το επιχειρώ.

Έμαθα να κερδίζω το καζίνο στα 24 μου. Μου άλλαζαν τους κανόνες και τελικά με έδιωξαν, διαλύοντας τα όνειρα κι άλλων επίδοξων παικτών εισάγοντας τις μηχανές στα τραπέζια του blackjack. Προσαρμόστηκα και μεταπήδησα στο trading στοιχημάτων με μεγαλύτερη επιτυχία. Στα 29 δεν μπορούσα πια να κερδίσω. Προσαρμόστηκα και πάλι και γνώρισα ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στα τραπέζια του πόκερ, το οποίο τελικά πέθανε (κάποιοι ρομαντικοί θα διαφωνήσουν). Όμως η τρίτη εξόρμηση μου στα τυχερά παιχνίδια ήταν και η φαρμακερή αφού σταδιακά εγκατέλειψα τον στίβο της "τύχης".

Αναγκαστικά προσαρμόστηκα για άλλη μια φορά στα νέα δεδομένα που θέλουν την υπερφορολόγηση και τη ρύθμιση του τζόγου καθώς και το κυνήγι των κερδισμένων παικτών, κατευθυνόμενος προς την επιχειρηματικότητα. Μια ασχολία πολύ πιο αποδεκτή από το κοινωνικό σύνολο, παρόλο που οι κίνδυνοι, οι στρατηγικές και ο τρόπος σκέψης δεν διαφέρουν τόσο από τον τζόγο όσο νομίζουν οι περισσότεροι.

Ακόμα κι αυτή η επιχειρηματικότητα ωστόσο έχει εξελιχθεί πλέον κι έχει αλλάξει μορφή, διεισδύοντας στο διαδίκτυο με τη σειρά της, δυσκολεύοντας τις προηγούμενες γενιές να αντιληφθούν πως είναι δυνατόν να "ζει κανείς από το ίντερνετ".

Κι έτσι φτάσαμε στα 40 να δίνω συμβουλές στους νεότερους για το τι θα έκανα διαφορετικά, θαρρείς και η ζωή τελειώνει εδώ.

Το χρήμα είναι το παν για τους νέους YouTubers

Πριν 15 χρόνια που έλιωνα μπροστά σε γραφήματα και έβλεπα νούμερα να χορεύουν πάνω κάτω, μου είχαν πει ότι δε θα μπορώ να το κάνω στα 40 μου. Ακόμα θυμάμαι πόσο τους αμφισβήτησα, πιστεύοντας ότι εγώ θα είμαι διαφορετικός.

Καλά, θα βγάζω χρήματα και δε θα μπορώ να κάθομαι στον υπολογιστή για ώρες; Χα, αποκλείεται. Το χρήμα είναι το παν.

Και να'μαι τώρα να προσπαθώ να αυτοματοποιήσω τα πάντα στη δουλειά μου προκειμένου να μην περνάω ούτε λεπτό στον υπολογιστή, που τόσο λάτρεψα από τα παιδικά μου χρόνια. Βλέπετε, ωραία να βγάζεις χρήματα νέος, φοβερό το αίσθημα της αυτοπεποίθησης να κερδίζεις εκεί που άλλοι χάνουν, αλλά η επιχειρηματικότητα έχει ένα τεράστιο ατού (κι ένα μικρότερο): να βγάζεις χρήματα ενώ κοιμάσαι (και sky's the limit).

Ο χρόνος είναι το παν για τους μεγαλύτερους YouTubers

Όσο μεγαλώνω  λοιπόν, η αξία του χρήματος δίνει τη θέση της στην αξία του χρόνου. Πλέον στοχεύω να μου αγοράσω χρόνο, γιατί δεν μπορώ πια να κάνω αυτά που έκανα νεότερος. Δεν μπορώ να κάνω editing βίντεο για 10 ώρες κάθε μέρα, παρόλο που η τρέχουσα προσαρμογή μου είναι να εστιάσω στο YouTube.

Όχι ότι η επιχειρηματικότητα είναι άσχημη, αλλά στα γεράματα ανακαλύπτει κανείς τη δημιουργικότητα που παραγκώνισε για χάρη του χρήματος στα νιάτα του.

Μικρός έλεγα ότι θα γίνω αρχαιολόγος η καμεραμάν. Αφού παντρεύτηκα αρχαιολόγο, δε μου μένει πάρα να εκπληρώσω το άλλο μου όνειρο. Μόνο που εκτός από καμεραμάν, για χάρη ενός βίντεο στο YouTube γίνομαι σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός, editor, colorist, και ηχολήπτης.

Και είναι τόσος ο χρόνος που απαιτείται για ένα επεισόδιο στο YouTube, ειδικά αν δεν έχεις παρελθόν στο filmmaking, που συνεχώς αναρωτιέμαι αν θα προλάβω να φτιάξω αυτά που θέλω κι αν τελικά όλα είναι μάταια. Που είναι.